 |
|
| Drijven op de Dode Zee | |
 Het is bekend dat de Dode Zee het grootste ingesloten binnenwater is ter wereld. Gelegen op 400 m onder de zeespiegel, wordt ze door onderaardse mineraalrijke bronnen gevoed. Door de jarenlange hoge oppervlakteverdamping - te wijten aan de uitzonderlijk ligging en de klimatologische omstandigheden - bevat het water een extreem hoge zoutconcentratie. Dit natuurgebied ligt midden in de woestijn, waardoor er geen vervuiling heerst afkomstig van schepen en industrie. Je kunt er meer dan 300 dagen per jaar van de zon genieten met geringe kans op verbranding.Wilde dieren die in dit gebied leven zijn door de atmosfeer min of meer verdoofd. Het water is er zo ziltig en bitter, dat geen enkele vis erin kan overleven. Zowel dier als mens blijven gewoon op het water drijven.  Vreemde zoutkoepels worden gecreeërd doordat een groot deel van het water onder invloed van de zon verdampt wordt. De mineralen uit de Dode zee badzouten worden uiteindelijk uit zuiver en dieper gelegen water gewonnen.De pekelsamenstelling, bestaande uit magnesium-, kalk- en calciumchloride, en de hoge concentratie aan bromides maken het dode zeewater uniek. Bovendien heeft ze een lager gehalte aan natriumchloride dan gewoon tafelzout. Precies omwille van haar buitengewone samenstelling heeft dit zout sterke antiseptische en cosmetische eigenschappen. Reeds lang kenden de nomaden de geheimen van de dode zee. Zij kampeerden aan de oevers om er rustgevende baden te nemen. Caravanen trokken met grote moeite door de snikhete woestijn om koningen, staatslieden en rijke kooplui tot bij de oevers te brengen. Zelfs in de tijd van de farao's werd er al gebruik gemaakt van de heilzame werking van de Dode zee. Volgens een legende ontleende Cleopatra daar haar blijvende schoonheid aan. [Links] |
|
